Ρωσικό έγγραφο εθνικότητος του ιστιοφόρου (μπρίκι) “Αλέξανδρος Α’ ” ιδιοκτησίας Αθανάσιου Σέκερη.

 

Ημερομηνία: Αύγουστος 1819

Τοποθεσία: Ρωσία

Σφραγίδα: Τσάρου Αλέξανδρου

  

Η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή 1774

Στις 10 Ιουλίου του 1774: Η τσαρική Ρωσία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραψαν τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, που έβαλε τέλος στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο(1768-74).

Με βάση τη συνθήκη:

Η Ρωσία και η Οθωμανική αυτοκρατορία αναγνώρισαν την πολιτική ανεξαρτησία των Τατάρων της Κριμαίας, της Βεσσαραβίας και του Κουμπάν και την θρησκευτική τους εξάρτηση από τον Σουλτάνο με την ιδιότητα του Χαλίφη.

Κατοχυρώθηκε η αυτονομία των ηγεμονιών Μολδαβίας και Βλαχίας

Τα διάφορα φρούρια επί του Ευξείνου Πόντου Γενικαλέ, Κερτς, Αζοφ Ταϊγάνι, και το Κίμπορντ αποδοθήκαν στη Ρωσία.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία υποχρεώθηκε σε καταβολή εξόδων πολέμου, «πολεμικής αποζημίωσης» τεσσάρων εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων.

Η Ρωσία εξασφάλισε το δικαίωμα να διατηρεί στόλο στον Εύξεινο Πόντο, αποκτώντας το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας των υπό ρωσική σημαία εμπορικών πλοίων σ' αυτόν, καθώς και του ελεύθερου εμπορίου των Ρώσων υπηκόων στην οθωμανική επικράτεια.

Οι Έλληνες υπήκοοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, χρησιμοποιώντας τη ρωσική σημαία και τη χορήγηση αδείας επιτηδεύματος, σε όσους ύψωναν τη ρωσική σημαία, από τον διοικητή της Οδησσού, ναυπήγησαν η αγόρασαν σύγχρονα μεγάλα πλοία. Έτσι ο εμπορικός στόλος των Ελλήνων πλοιοκτητών αναπτύχθηκε θεαματικά ,ενώ παράλληλα αρκετοί εγκαταστάθηκαν στα Ρωσικά εδάφη του Εύξεινου πόντου και ασχολήθηκαν με το εμπόριο

Επεστράφησαν στον Σουλτάνο 18 νησιά του Αιγαίου και τμήματα της Πελοποννήσου που είχαν κατακτήσει οι Ρώσοι.

Η Ρωσία καθίστατο προστάτης των χριστιανών υπηκόων της Τουρκίας

Ο Σουλτάνος αναγνώρισε στους Ρώσους το δικαίωμα δημιουργίας ρωσικών προξενείων σε οθωμανικές πόλεις της επιλογής τους.

Η συνθήκη περιλάμβανε προβλέπει -μεταξύ άλλων- ελεύθερη ανά τη Μεσόγειο ναυσιπλοΐα για τους Ρώσους. Τη συνθήκη αυτή θα εκμεταλλευτούν οι Έλληνες, που θα αναπτύξουν τη ναυτιλία τους,

Ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου μεγάλου Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-74), στον οποίο η Ρωσία κατέλαβε την Αζοφική, την Κριμαία και τη Βεσσαραβία και αρκετά από τα νησιά του Αιγαίου

Μεταξύ άλλων η Ρωσία εξασφάλισε το δικαίωμα να διατηρεί στόλο στον Εύξεινο Πόντο και απέκτησε το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας των υπό ρωσική σημαία εμπορικών πλοίων, καθώς και του ελεύθερου εμπορίου των Ρώσων υπηκόων στην οθωμανική επικράτεια.

Οι Έλληνες αξιοποίησαν τη συγκεκριμένη παραχώρηση των Τούρκων και με τη συνδρομή της Ρωσίας ναυπήγησαν μεγάλο σύγχρονο στόλο που έπλεε στον Εύξεινο Πόντο με ρωσική σημαία.

Σε ό,τι αφορά στα ελληνικά ενδιαφέροντα, με την υπογραφή της Συνθήκης κατοχυρώθηκε νομικά το δικαίωμα της χρήσης της ρωσικής σημαίας από Έλληνες πλοιοκτήτες, όπως και η ναυπήγηση πλοίων μεγάλου εκτοπίσματος. Ακολουθώντας πιστά τα γεωστρατηγικά της ενδιαφέροντα, η Ρωσία ενδιαφερόταν άμεσα για την ανάπτυξη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, είτε εξαιτίας της έλλειψης ρωσικών εμπορικών πλοίων για τη μεταφορά εμπορευμάτων είτε εξαιτίας της ναυτικής δεξιότητας των ελληνικών πληρωμάτων.

Η συνθήκη Η Κριμαία, η ζωτική αυτή περιοχή για το ρωσικό εμπόριο της Μαύρης θάλασσας, έπαψε να βρίσκεται στην επικράτεια του σουλτάνου και οι Παραδουνάβιες ηγεμονίες (Βλαχία, Μολδαβία) τέθηκαν υπό την προστασία της Ρωσίας.